A obra fala da analoxía establecida entre o libro, o corpo e a cartografía. A páxina do libro é como a pel acumula coma se dun mapa se tratase a pegada dos acontecementos e da experiencia vivida do ser humano, o que ten lugar nun espazo cartográfico concreto, moitas veces, mutable que atrapa e acumula as marcas do transcurso.

Os mapas de lugares funcionan nas imaxes que compoñen este libro como un vestido de encaixe. As armazóns creadas a partir dos motivos que compoñen o deseño dun encaixe aseméllanse así aos xerados polo espazo de lugares precisos. Deste xeito, o vestido confúndese co rastro como a pegada coa peza, da mesma forma, que o entrelazado xeográfico é pel.